Ronflonflon

Tengevolge van een telfout door Broekema met het draaiboek van de 169ste aflevering loopt de telling van de draaiboeken één achter.

Gasten
- Jan Kees Hulsbosch (telefoon), eindredacteur van de Volkskrant, gast voor de rubriek de krant van gisteren.
- Max Pam (telefoon), columnist, gast voor de rubriek Bredduvang.

Met onder meer en onder andere
00:00 ‘Ligt er al een plaat op de draaitafel klaar?’, vraagt Anneke Rol aan Jacques Plafond. Hij antwoord dat hij zo direct gaat beginnen en wacht op een seintje. ‘Kalm nu maar.’
00:25 Johnny Otis - Harlem Nocturne
01:00 Jingle wat is er op de radio gevolgd door de jingle Ronflonflontune. Jacques Plafond heet de luisteraars hartelijk welkom op 1641 oktober 1984, 1436 april 1985, 1131 februari 1986, dan wel 5 april 1989 en het sneeuwt: ‘want aprilletje zoet geeft nogal eens een witte hoed.’
03:30 Dr. Hook and The Medicine Show - Cover of The Rolling Stone. Jacques draait deze plaat in het kader van de verjaardag van muziekblad OOR, waar A.J. Broekema naar toe is geweest. Hij heeft kaartjes achterovergedrukt van collega’s. Nu zit hij met een stevige kater te faxen.
05:50 The Rolling Stones - Too Much Blood
08:10 Jingle Wilhelmina Kuttje lang. Wilhelmina Kuttje jr. doet verslag van de 60^e verjaardag van Hugo Claus in Brussel. Omdat het wéér weer zo guur is, drinkt Jan Vos een glas gloeiende anijsmelk. ‘Lekker was dat. Ik kan er weer tegen. Ik kan weer tegen een stootje. Kom maar op met joe versje, Willemien.’ Wilhelmina Kuttje jr. draagt voor het gedicht ‘Heideschelp’ uit de bundel ‘Vliegdennennaalden’, begeleid op piano door Jan Vos. ‘Het displaced zijn’ is de crux van dit melancholieke vers uit 1954. De bochtige smele is de enige die begrijpt hoe de zeeschelp midden op de hei is terechtgekomen. En dat staat voor de verbazing van Wilhelmina’s grootmoeders over haar eigen misplaatste lot in deze wereld. Jan Vos en Jacques Plafond hebben het begrepen.
15:15 Jingle Nederlands fabrikaat: Achtereenvolgens Bert Beerkens Bloedgroep - Smijt bed door het raam, Castilion Drum - Tonight, De Dijk - Ik kan het niet alleen.
18:50 Jingle de krant van gisteren gevolgd door wie zullen we nu eens bellen:  Jacques Plafond in gesprek met Jan Kees Hulsbosch, eindredacteur van de Volkskrant, over de kop in de krant van gisteren: ‘Groningen bijt de spits af bij stakingen crematoria’. Jacques beweert dat het ‘het spits’ of nog beter ‘het spitse’ moet zijn en windt zich erover op dat de Volkskrant dit afdoet als een kleinigheid: ‘Als het een kleinigheid is, dan is het toch ook een kleine moeite om het goed te doen.’
23:35 Elvis Presley - Don’t
25:25 Jacques Plafond - Don’t Do That
28:05 Jacques Plafond, Wilhelmina Kuttje jr. en Jan Vos halen jeugdherinneringen op aan de Wallekopse Hei. Ze hebben daar alle drie zo veel herinneringen liggen en ze vinden het zo erg dat de Wallekopse Hei niet meer bestaat, dat ze er een liedje over hebben gemaakt. A.J. Broekema vindt het maar sentimenteel gebabbel en maant Wilhelmina snel te beginnen, want ze liggen al achter op het schema.
33:05 Wilhelmina Kuttje jr. - Wallekopse Hei
36:40 Jingle kloteplaat Emile: Cult - Fire Woman (’Waarom altijd zo hard, zou mijn grootmoeder zeggen.’)
38:30 Jingle Bredduvang:  Jaap Knasterhuis gaat een film bespreken. Hij moet helaas terugkomen op de film Rainman naar aanleiding van de column van Max Pam in de krant van eergisteren. Max Pam noemde die film een intellectuele Flip Fluitketel. Jaap Knasterhuis is verbolgen over die kwalificatie en belt Max Pam (’Pam Max’).
40:15 Jingle wie zullen we nu eens bellen: Jaap Knasterhuis in gesprek met Max Pam, daarbij gestoord door Jacques Plafond.
48:00 Jingle de platenkeuze van Jaap Knasterhuis: Lou Christie - Beyond the Blue Horizon.
50:25 Jingle grote hoop: Tip van Jan Vos (hij doet er zijn jasje bij aan) over het wisselen van een autoband. Altijd blijven nadenken loont.
53:05 Colofon
53:27 Einde uitzending

Opmerkingen
- Jacques Plafond tegen Wilhelmina Kuttje jr.: ‘ Staat joe leuk die jurk, zal ik maar zeggen, Wil, of is het een overgooier of wellicht een boleróótje. Wie zal het zeggen.’
Jan Vos: ‘Boléro is het hoor, Jacques. Goedemiddag luisteraars. Niet Boleró maar Boléro van Ravel, Maurice, joe weet wel, dat afgezaagde paradepaardje van het Concertgebouworkest als ze weer eens populair willen doen met die Concertgebouwfeestjes met grote karren van traiteurs voor de deur, gruwelijk. Dat hele Concertgebouw inclusief orkest is verworden tot een burgerlijke middenstandersdeftigheid. Een volkomen misplaatst en opzettelijk verkeerd begrepen muziekpraktijk van niks en weet ik veel en van wat eigenlijk. Belachelijk. Bah!’

- Wilhelmina Kuttje jr. leidt het lied ‘Wallekopse hei’ in als volgt: ‘Onze eigen Jacques heeft op basis van een aantal gesprekken die wij voerden aangaande een persoonlijke jeugdherinnering mijnerzijds, een liedje geschreven dat we gerust een chanson mogen noemen. Zo fraai, als hij het door overbemesting verloren gegane heidelandschap hierin gebruikt als metafoor voor een van mijn verloren jeugdliefdes, zo knap verwoord. En onze eigen Jan Vos heeft daarbij toch wel zo’n meeslepende melodie ontworpen, die zo wonderwel aansluit bij die poëtische vormgeving van dat levensgevoel van die verloren gegane vroege liefdeservaring en dat dan toch weer op zoek gaan, die hunkering.’

Beluister Ronflonflon van 5 april 1988:

Podcast: Speel af in een nieuw venster | Download (1.8KB)